De tijd vliegt en nog steeds druk!
Door: Louise
Blijf op de hoogte en volg Louise
01 December 2007 | Peru, Cusco
Hola, daar ben ik weer! Jemig, ik dacht ff vet te gaan relaxen hier, maar de afgelopen week hebben we het ook flink druk gehad.
Maandag weer wat meegemaakt! Ik moest even iets regelen bij de politie, nou, dat ging niet volgens plan! Ze waren even onze vrienden niet meer! Meneer de agent moest en zou met ons meegaan naar ons appartement, om wat dingen te checken! Goh, goh, wat een toestand zeg! Gelukkig is alles goed velopen en zijn het onze vrienden weer! Verder ga ik hier maar niet op in....... :D
Even later weer in de stress, want ik zag tot mijn verbazing dat er 136 euro extra was afgeschreven van mijn rekening.
Had 2 dagen daarvoor problemen met pinnen en een transactie was geweigerd, maar ondertussen wel het bedrag afgeschreven! En....ik had de transactie bonnen al verscheurd en in de prullebak gedaan en het vuil op straat gezet! Dus wij als een gek naar het appartement om te kijken of het afval nog op straat stond! Ja, ik had geluk! Dus de hele zak met al het vuil onderste boven gekieperd! Ik voelde met net een zwerver! :D En ditmaal weer geluk, de verscheurde transactie bonnen heb ik gevonden. Aan elkaar geplakt en meteen de postbank gemaild. Nu maar afwachten.
De zelfde middag zijn we terug naar het mannenhuis van Remar geweest, om te kijken wat we wilden kopen van onze, voornamelijk Diana's, resterende centjes. Nou, dat werd een hele lijst. Woensdag met Ronnie, de directeur van de Remar huizen hier in Cusco, op stap geweest. In de grote Jeep van hem, scheurden we door Cusco, langs allerlei winkels. Dakgoten besteld, een gasfornuis gekocht, borden, bekers, koppen, bestek en ander keukengerei, habnddoeken, 100 kilo rijst, 50 kilo suiker, een giga grote emmer met olijfolie, ging allemaal de jeep in. De zakken met rijst en suiker op het dak van de auto en toen we aankwamen bij het huis en de mannen de zak met suiker van het dak af wilden halen, viel de zak op de viese grond, en scheurde natuurlijk, met als gevolg, héél veel suiker werd vermengd met steentjes en aarde.....
Maar....dat maakt allemaal niet uit, de suiker werd met stoffer en blik weer opgeveegd en in de nieuwe grote prullebak, die we hadden gekocht gedeponeerd! :D Klaar voor gebruik!
Verder laten we nog de grote eettafels repareren, door mannen van het project waar Diana heeft gewerkt.
We hebben ook vermeld, dat ze de hele keuken moeten schoonmaken en a.s. woensdag komen we controleren. Ze zijn al begonnen met het schilderen van de keuken.
We zijn allebei héél benieuwd!
Verder moest Diana afgelopen dinsdag weer voor controle met een potje poep naar het ziekenhuis.Terwijl we op de uitslag aan het wachten waren, op een grasveldje in de volle zon, werd er een paar keer gefloten door een politie met zo'n vreselijk irritant fluitje! Wij dachten, wat is dit nu weer! Werden we verwijderd door de politie, want je mag niet op het gras zitten! :roll: Wij eerst net doen alsof we er niks van snappen, :D, maar we moesten mooi weg!
Anyway, Geen goed nieuws wat de uitslag van Diana betreft, want de parasieten waren nog volop aanwezig. Ze hebben een feestje gebouwd in haar lichaam, want de pillen werkten niet. Nu nieuwe, andere pillen en het gaat gelukkig nu beter met haar! :smile:
Dinsdag middag ben ik weer naar het kids project geweest. Was weer helemaal leuk. Lindy, de ander nederlandse vrijwilligster, was er ook en we hebben de kinderen geholpen met huiswerk en daarna leuke dingen met ze gedaan.
Afgelopen vrijdag waren we allebei voor het laatst, dus dat hebben we uitbundig met de kids gevierd. Niet leuk natuurlijk, om afscheid te nemen, maar het was wel een leuke middag.
Ze moesten allemaal eerst hun huiswerk maken, daarna was het feest. We hebben geschminkd met bijna alle kids, was helemaal leuk! Daarna iedereen aan tafel, want Lindy had heerlijke cake meegenomen en cola en fanta. Feest voor de kids dus. Ik had ook nog wat extra schriftje gekocht, dus met die van Diana haar ouders, heb ik alle kids een schriftje gegeven. En daar zijn ze dus helemaal blij mee! Lindy had wat leuke surprise zakjes gemaakt met snoepjes e.d. erin. Daarna wilden een paar kinderen ons bedanken. Dus om de beurt op de stoel staan en hun zegje doen.
Nou, nou, dit is voor het eerst dat een 4 jarig knulletje mij, en meerdere, aan het huilen kreeg. :shock:
Christiaan ging op de stoel staan, die kleine hummel, ging even nadenken en zei toen recht uit zijn hart, "Lindy y Louise, muchos gracias para todos" en hij zei nog een paar dingen, maar het was zo ontroerend, dat we allebei moesten huilen! Een schatje is het en hij heeft mijn hart gestolen! En niet alleen die van mij!
Toen kwam ik met mijn zelfgefabriceerd kado! Ik had een grote lijst op de kop weten te tikken en heb daar een hele leuke foto collage van gemaakt. Ben er best wel trots op al zeg ik het zelf.
Iedereen onwijs enthousiast en ze vonden het natuurlijk allemaal erg leuk! Ik meteen spijkers in de nogal betonnen muur rammen, want ik wilde dat de lijst boven in de speelruimte van de kids kwam te hangen, maar Janet, de vrouw van Ronnie, vond dat niet zo'n goed plan. Beneden was beter, want de kinderen halen de foto's eruit zei ze.......
Ik geloof dat niet zo, maar aan de ene kant verbaast me het ook niks.
Goed, het moment van afscheid nemen was aangebroken. Best wel moeilijk hoor als je zo lang daar vrijwilligerswerk hebt gedaan. Tja, je hebt zoveel voor die kinderen gedaan en je wilt eigenlijk nog meer voor ze doen, maar dat gaat gewoon niet! En je krijgt toch ook een band met al die kinderen. Je wordt altijd omhelsd en krijgt een zoen als je s'middags aankomt. Ik zal ze missen en wat zal het vreemd zijn om straks weer op mijn werk te komen waar ik met eigenlijk "verwende" kinderen werk! Totale andere wereld en dat maakt mij soms best wel verdrietig! Deze kinderen zijn blij met een schriftje en een etentje dat misschien 1 keer per ander half jaar plaats vind en dan eten ze gewoon kip met patat!
Ik heb in ieder geval, net als vorig jaar, van elke minuut genoten op dit project. Ups en downs meegemaakt, zoals weggelopen kids. Ondertussen totaal 5 sinds ik hier ben en niemand weet waar ze uithangen! Triest hoor!
En dan maar niet te spreken over het mannenhuis, dat is pas echt triest. Maar goed, Diana en ik hebben voor hun nu veel gedaan en de mannen die daar wonen zij erg blij met hun leven daar! Dat is toch belangrijk!
Ik ben blij dat ik de kids een leuke tijd heb kunnen bezorgen en ze zullen mij ook zeker missen!
Tja, dat was dus weer een drukke en best wel emotionele week.
Maandag en dinsdag gaan we er even tussen uit om een beetje te relaxen. We gaan naar Urumbamba, daar is het regenbooghuisjes project van een Nederlandse vrouw. Ben ik vorig jaar ook geweest. Ontzettend leuk daar.
Kijk maar eens op www.kuychi.org
Goed, tot zover mijn verhaal deze keer.
Nog maar een week te gaan en dan zit het er echt op! Jullie horen nog van me.
Hasta luego,
Liefs Louise
Maandag weer wat meegemaakt! Ik moest even iets regelen bij de politie, nou, dat ging niet volgens plan! Ze waren even onze vrienden niet meer! Meneer de agent moest en zou met ons meegaan naar ons appartement, om wat dingen te checken! Goh, goh, wat een toestand zeg! Gelukkig is alles goed velopen en zijn het onze vrienden weer! Verder ga ik hier maar niet op in....... :D
Even later weer in de stress, want ik zag tot mijn verbazing dat er 136 euro extra was afgeschreven van mijn rekening.
Had 2 dagen daarvoor problemen met pinnen en een transactie was geweigerd, maar ondertussen wel het bedrag afgeschreven! En....ik had de transactie bonnen al verscheurd en in de prullebak gedaan en het vuil op straat gezet! Dus wij als een gek naar het appartement om te kijken of het afval nog op straat stond! Ja, ik had geluk! Dus de hele zak met al het vuil onderste boven gekieperd! Ik voelde met net een zwerver! :D En ditmaal weer geluk, de verscheurde transactie bonnen heb ik gevonden. Aan elkaar geplakt en meteen de postbank gemaild. Nu maar afwachten.
De zelfde middag zijn we terug naar het mannenhuis van Remar geweest, om te kijken wat we wilden kopen van onze, voornamelijk Diana's, resterende centjes. Nou, dat werd een hele lijst. Woensdag met Ronnie, de directeur van de Remar huizen hier in Cusco, op stap geweest. In de grote Jeep van hem, scheurden we door Cusco, langs allerlei winkels. Dakgoten besteld, een gasfornuis gekocht, borden, bekers, koppen, bestek en ander keukengerei, habnddoeken, 100 kilo rijst, 50 kilo suiker, een giga grote emmer met olijfolie, ging allemaal de jeep in. De zakken met rijst en suiker op het dak van de auto en toen we aankwamen bij het huis en de mannen de zak met suiker van het dak af wilden halen, viel de zak op de viese grond, en scheurde natuurlijk, met als gevolg, héél veel suiker werd vermengd met steentjes en aarde.....
Maar....dat maakt allemaal niet uit, de suiker werd met stoffer en blik weer opgeveegd en in de nieuwe grote prullebak, die we hadden gekocht gedeponeerd! :D Klaar voor gebruik!
Verder laten we nog de grote eettafels repareren, door mannen van het project waar Diana heeft gewerkt.
We hebben ook vermeld, dat ze de hele keuken moeten schoonmaken en a.s. woensdag komen we controleren. Ze zijn al begonnen met het schilderen van de keuken.
We zijn allebei héél benieuwd!
Verder moest Diana afgelopen dinsdag weer voor controle met een potje poep naar het ziekenhuis.Terwijl we op de uitslag aan het wachten waren, op een grasveldje in de volle zon, werd er een paar keer gefloten door een politie met zo'n vreselijk irritant fluitje! Wij dachten, wat is dit nu weer! Werden we verwijderd door de politie, want je mag niet op het gras zitten! :roll: Wij eerst net doen alsof we er niks van snappen, :D, maar we moesten mooi weg!
Anyway, Geen goed nieuws wat de uitslag van Diana betreft, want de parasieten waren nog volop aanwezig. Ze hebben een feestje gebouwd in haar lichaam, want de pillen werkten niet. Nu nieuwe, andere pillen en het gaat gelukkig nu beter met haar! :smile:
Dinsdag middag ben ik weer naar het kids project geweest. Was weer helemaal leuk. Lindy, de ander nederlandse vrijwilligster, was er ook en we hebben de kinderen geholpen met huiswerk en daarna leuke dingen met ze gedaan.
Afgelopen vrijdag waren we allebei voor het laatst, dus dat hebben we uitbundig met de kids gevierd. Niet leuk natuurlijk, om afscheid te nemen, maar het was wel een leuke middag.
Ze moesten allemaal eerst hun huiswerk maken, daarna was het feest. We hebben geschminkd met bijna alle kids, was helemaal leuk! Daarna iedereen aan tafel, want Lindy had heerlijke cake meegenomen en cola en fanta. Feest voor de kids dus. Ik had ook nog wat extra schriftje gekocht, dus met die van Diana haar ouders, heb ik alle kids een schriftje gegeven. En daar zijn ze dus helemaal blij mee! Lindy had wat leuke surprise zakjes gemaakt met snoepjes e.d. erin. Daarna wilden een paar kinderen ons bedanken. Dus om de beurt op de stoel staan en hun zegje doen.
Nou, nou, dit is voor het eerst dat een 4 jarig knulletje mij, en meerdere, aan het huilen kreeg. :shock:
Christiaan ging op de stoel staan, die kleine hummel, ging even nadenken en zei toen recht uit zijn hart, "Lindy y Louise, muchos gracias para todos" en hij zei nog een paar dingen, maar het was zo ontroerend, dat we allebei moesten huilen! Een schatje is het en hij heeft mijn hart gestolen! En niet alleen die van mij!
Toen kwam ik met mijn zelfgefabriceerd kado! Ik had een grote lijst op de kop weten te tikken en heb daar een hele leuke foto collage van gemaakt. Ben er best wel trots op al zeg ik het zelf.
Iedereen onwijs enthousiast en ze vonden het natuurlijk allemaal erg leuk! Ik meteen spijkers in de nogal betonnen muur rammen, want ik wilde dat de lijst boven in de speelruimte van de kids kwam te hangen, maar Janet, de vrouw van Ronnie, vond dat niet zo'n goed plan. Beneden was beter, want de kinderen halen de foto's eruit zei ze.......
Ik geloof dat niet zo, maar aan de ene kant verbaast me het ook niks.
Goed, het moment van afscheid nemen was aangebroken. Best wel moeilijk hoor als je zo lang daar vrijwilligerswerk hebt gedaan. Tja, je hebt zoveel voor die kinderen gedaan en je wilt eigenlijk nog meer voor ze doen, maar dat gaat gewoon niet! En je krijgt toch ook een band met al die kinderen. Je wordt altijd omhelsd en krijgt een zoen als je s'middags aankomt. Ik zal ze missen en wat zal het vreemd zijn om straks weer op mijn werk te komen waar ik met eigenlijk "verwende" kinderen werk! Totale andere wereld en dat maakt mij soms best wel verdrietig! Deze kinderen zijn blij met een schriftje en een etentje dat misschien 1 keer per ander half jaar plaats vind en dan eten ze gewoon kip met patat!
Ik heb in ieder geval, net als vorig jaar, van elke minuut genoten op dit project. Ups en downs meegemaakt, zoals weggelopen kids. Ondertussen totaal 5 sinds ik hier ben en niemand weet waar ze uithangen! Triest hoor!
En dan maar niet te spreken over het mannenhuis, dat is pas echt triest. Maar goed, Diana en ik hebben voor hun nu veel gedaan en de mannen die daar wonen zij erg blij met hun leven daar! Dat is toch belangrijk!
Ik ben blij dat ik de kids een leuke tijd heb kunnen bezorgen en ze zullen mij ook zeker missen!
Tja, dat was dus weer een drukke en best wel emotionele week.
Maandag en dinsdag gaan we er even tussen uit om een beetje te relaxen. We gaan naar Urumbamba, daar is het regenbooghuisjes project van een Nederlandse vrouw. Ben ik vorig jaar ook geweest. Ontzettend leuk daar.
Kijk maar eens op www.kuychi.org
Goed, tot zover mijn verhaal deze keer.
Nog maar een week te gaan en dan zit het er echt op! Jullie horen nog van me.
Hasta luego,
Liefs Louise
-
01 December 2007 - 19:32
Bette:
Oooh dus weer afscheid genomen, blijft moeilijk he...
Wat leuk dat je nog een x naar Urubamba gaat! Moet je ff stoppen in Yucay, bij t enige grote hotel daar, daar was m'n broers feest! :-D
Veel plezier nog! -
01 December 2007 - 19:40
Tania :
YOu and your friend are Angels :))))
xxx Tania -
01 December 2007 - 19:40
Marjolein:
Lieve Lou,
In één woord ik ben trots op je!!! Meid wat super dat je dit allemaal voor die kids weer gedaan hebt. Hoe je verhaal hier net hebt beschreven, ik heb het met veel bewondering en ontroering zitten lezen en zelf ik moest een traantje weg slikken, terwijl ik er niet eens bij was met al die mooie lieve woorden van de kinderen voor jou!
Ga maar lekker een paar dagen genieten en relaxen want dat hebt je verdient!
En je weet he ook hier zijn we weer blij met je, als je terug bent.
Blijf genieten
liefs Mar -
01 December 2007 - 19:59
Anne-Marie:
Wat een prachtig verhaal weer! Kan er echt van genieten zoals je het op schrijft!
Geniet jij ook nog effies van die paar dagen!
Groetjes Anne-Marie -
02 December 2007 - 10:46
Ingrid:
Poeh, heftig en dankbaar allemaal. Geniet nog even en tot snel! -
02 December 2007 - 11:24
Spek:
Loes, we zijn trots op je! Zou het niet een idee zijn dat we Sinterklaas hier een keer overslaan en hem vragen om volgend jaar daar langs te gaan?
Nog een hele leuke laatste week daar en tot volgend weekend.
Groet en liefs uit Muiden. -
02 December 2007 - 12:20
Pa:
L ang verhaal,sociale toestanden,emoties!T.z.t.boek over schrijven!-Wat voor beest zit er in de ontlasting van Diana?-Redden jullie het financiëel? Tot gauw!! -
03 December 2007 - 09:05
Monique:
Jullie mogen trots zijn op jezelf!
Ik vind het in ieder geval helemaal super wat jullie allemaal hebben gedaan!
X -
03 December 2007 - 09:41
Ernie:
Verdrietig dat jullie afscheid moeten nemen maar jullie hebben weer een hoop goeds gedaan. Toppie hoor En onzettend leuk die collage. En natuurlijk ook de foto's. Dat je bij elk verhaal. Weer als het ware het meebeleeft. Wat jullie mee maken. Groetjes -
03 December 2007 - 14:11
Tilly:
Hola Loutje,de laatste dagen van je vrijwilligerswerk zijn begonnen,heb je wek een grote zakdoek? er zullen nog wel een paar traantje"s vloeien.Nog even nagenieten van al het gebeuren en dan niet met de billen op het gras gaan zitten.Leuk om dan te zeggen'ikke niet begrijpen,ikke niet verstaan.Lekker van de vloer eten alles is weer proper.Lou maak er nog iets leuks van en die eurotje's komen wel weer terug.Tot gauw,hasta la home,liefs Tilly. -
03 December 2007 - 17:31
Stella:
te gek meiden dat jullie dat allemaal doen.ik heb weer van je verhalen en foto s genoten.tot ziens in beverwijk
gr uit schermerhorn
doeiiiiiiii -
05 December 2007 - 13:07
Annelies:
Hoi Lou, inderdaad, errug ontroerend!!! wat hebben jullie toch een hoop goed gedaaan, en leuk dat het ook zo gewaardeerd wordt!! Ik denk dat je hier een hoop trotse vrienden en familie heb zitten, waaronder ik, petje af hoor!!!!!!!!!!
nog ff genieten hé, en tot gauw?? ga eerst nog maar lekker alles afsluiten daar, en relaxen!!
dikke kus -
05 December 2007 - 20:04
Tim:
Geniet nog even van de laatste dagen daar! En een goede reis terug alvast. Ik blijf nog ff ok? ;-)
Later!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
